Jak pracować z wewnętrznym dzieckiem? (uzupełniony)

Aby osiągnąć pełnię i szczęście trzeba zadbać o swoje wnętrze. We wnętrzu naszym kryją się zaś różnorodne archetypy. Kiedy zaczniesz z nimi pracować masz szanse na zagojenie dawnych ran, złamanie ograniczających schematów czy też osiągnięcie wewnętrznego szczęścia. Jednym z archetypów jest archetyp dziecka.

Jak z nim pracować?

W poprzednim poście poruszyłem zagadnienie pracy z czakrą Kronik Akaszy (kliknij). Przypomnę, że jest to czakra łącząca nas z całą wiedza kolektywu, jakim jest ludzkość. Elementami będącymi ważną częścią naszego wnętrza, a mającymi swoje odniesienia w Kronikach Akaszy są archetypy, inaczej powszechnie zrozumiałe i wspólne aspekty osobowości.

W ramach archetypu wewnętrznego dziecka przechowujemy przekonania, punkty widzenia czy też emocje naszego dziecięcego okresu. Będzie się on odnosił przede wszystkim do obrazu naszej rodziny, wsparcia, poczucia bezpieczeństwa. Tak naprawdę w swoim wnętrzu posiadamy grono dzieci w różnym wieku, zatem mamy zapisane całe nasze dzieciństwo ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych wydarzeń.

Naszym zadaniem podczas pracy z tym archetypem będzie zapewnienie wewnętrznemu dziecku poczucia bezpieczeństwa i miłości. Jeśli zadbamy o ten aspekt naszej osobowości możemy odblokować w sobie kreatywność właściwą własnie dziecku, a więc nieskażoną dorosłością.

O tym, jak pracować z wewnętrznym dzieckiem możemy dowiedzieć się z wielu materiałów. Ciekawie przedstawiają to podręczniki i poradniki psychologiczne. Mnie do napisania tego tekstu zainspirowały treści przedstawione przez Innę Segal. Zwraca ona uwagę na kilka aspektów, które mogą być udziałem Twojego wewnętrznego dziecka.

Dziecko opuszczone czuje się nieakceptowane, niedocenione i nierozumiane. Może doświadczać samotności poprzez izolację czy odrzucenie. Nie obce są mu dezorientacja i zwątpienie. Takowe dziecko poszukiwać będzie akceptacji.

Dziecko zranione będzie odczuwało ból, zaś siebie będzie postrzegać jako osobę zaniedbaną i niewłaściwie traktowaną. Odczuwając urazy oraz naruszenie swojej nietykalności może obwiniać innych i postrzegać cały świat jako miejsce nieprzyjazne do życia. Zranienie może powodować trudności w nawiązywaniu kontaktów z innymi.

Dziecko buntownicze opiera się przed wszystkimi próbami kontrolowania, także przed zaakceptowaniem powszechnie obowiązującego porządku. Może zatem mieć problem z dostosowaniem się do społeczeństwa, systemów czy obowiązujących zasad.

Z wewnętrznym dzieckiem możemy pracować na wiele sposób. Jednym z nich, który serdecznie polecam jest prowadzenie z nim dyskusji będąc w polu serca. Zatem:

- wejdź w pole serca (dla przypomnienia przeczytaj),

- możesz wykorzystać swoją fotografię z dziecięcych lat - przywitaj się ze swoim wewnętrznym dzieckiem,

- zadaj pytania o samopoczucie, przekonania, źródła dyskomfortu, czego potrzebuje, itp.

Co ciekawe - możesz wykorzystać fotografię z różnych lat i przeprowadzić rozmowę z dzieckiem w różnym wieku. Zaobserwujesz wtedy jak bardzo zaczyna różnić się wasza komunikacja. Dzięki takiej szczerej rozmowie możemy wrócić do spraw, o których już dawno zapomnieliśmy, a które nierozwiązane - mają wpływ na nasze obecne życie.

Kolejną ciekawą techniką jest napisanie listu. Wejdź w pole serca i napisz list do swojego małego Ty. Zapewnij swoje wewnętrzne dziecko o swojej miłości, opiece i akceptacji. W liście zapytaj o jego samopoczucie i problemy. 

Kiedy już go napiszesz, będąc w polu serca - napisz odpowiedź - zatem kolejny list - tym razem dziecka do Ciebie. Pisząc go, poczuj co dziecko chce Ci przekazać. Ewa Foley zaleca, aby napisać go drugą rękę. Puść wodze fantazji. Otwórz się na to doznanie.

Jeśli będziesz czuł potrzebę możesz kontynuować korespondencję :)

Praca z archetypami pozwala "odkopać" zapomniane problemy, które będąc nierozwiązane - mogą wpływać negatywnie na wszystkie aspekty naszego życia. Pokazuje także, że pozornie zapomniane zagadnienia, z których "wyrośliśmy" tak na prawdę cały czas sa obecne w naszej rzeczywistości.

Jak zwykle zachęcam do komentowania.

Do usłyszenia!


***
update 19/03/2017
Temat pracy z wewnętrznym dzieckiem ciągle do mnie powraca, dlatego też zdecydowałem się na uzupełnienie tego wpisu. Chciałbym Was zachęcić do wysłuchania audycji internetowej, niemniej z wyzbyciem się z chęci do oceniania jej autora za styl - liczy się przekaz merytoryczny.

Proponuje także skorzystać z medytacji zaproponowanej przez Lumirę. Zatem...
Usiądź w pozycji wyprostowanej, ustaw stopy ba ziemi, poczuj własne ciało, bądź obecny w sobie. Zwizualizuj piękną i kwiecista łąkę, na której wszystko przepełnione jest pokojem i światłem. Spoglądasz w dal i dostrzegasz biegnące dziecko. Ono również Ciebie zauważa i podchodzi do Ciebie. Zaczynasz przyglądać mu się uważnie i zauważasz, że to jesteś Ty sam. Otwierasz swoje ramiona i przyjmujesz dziecko, które ze śmiechem wtula się w Ciebie. Poczuj w ramionach to małe, delikatne ciało. Wszystkimi zmysłami poczuj to magiczne spotkanie. Ściskasz mocno swoje wewnętrzne dziecko i czujesz, że przepływa przez Ciebie miłość. Poczuj, jak ważna jest dla Ciebie ta mała istota i jak bardzo potrzebuje Twojej miłości. Powiedź swojemu wewnętrznemu dziecku:
Teraz jestem tu dla Ciebie mój skarbie i zawsze już będę. jesteś dla mnie bardzo ważny, jesteś cenny, jesteś moim numerem jeden. Kocham Cię z całego serca!
Pozwól płynąć swojej miłości. Poczuj, jak karmi ona Twoje wewnętrzne dziecko, Ciebie oraz Twoje życie i jak łączy Ciebie z samym sobą. Jesteś teraz zjednoczony z własnym wewnętrznym dzieckiem. Ono jest obecne w Tobie, Ty sam jesteś Twoim wewnętrznym dzieckiem, jesteście całością połączeni w miłości oraz jedności. Poczuj w tym momencie płynącą w Tobie miłość i jedność...

Jak zwykle zachęcam do komentarzy.
Jeśli uznasz, że ten wpis jest wartościowy - udostępnij go, niech także inni mają z niego korzyść.
Do usłyszenia!